Więzi rodzinne a zadośćuczynienie pieniężne dla rodziny poszkodowanego

Osobie bliskiej poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego rozstroju zdrowia, nie przysługuje zadośćuczynienie pieniężne na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego.

Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku I NSNZP 2/19 z 22 października 2019 r.

W omawianym wyroku powodowie, czyli bezpośrednio poszkodowany, jego była żona i syn, wnieśli o zadośćuczynienie, odszkodowanie i rentę przeciwko szpitalowi z siedzibą w W. oraz Zakładowi Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. Sąd okręgowy uznał, że pozwany publiczny zakład opieki zdrowotnej jest odpowiedzialny za zbyt późną diagnozę poszkodowanego, u którego doszło do udaru mózgu, co skutkowało poważnym uszczerbkiem na jego zdrowiu. Na rzecz pacjenta zostało zasądzone zadośćuczynienie oraz odszkodowanie, w tym w formie miesięcznej renty. Sąd uznał, że prawo do cieszenia się niezakłóconym życiem rodzinnym i utrzymania wynikających z niego więzi, stanowi dobro osobiste członków rodziny i uzasadnia zasądzenie zadośćuczynienia na podstawie art. 448 Kc.. Głosi on, że w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych...